‘Er moet echt van alles geregeld worden’

Het projectteam Oekraïne zit niet stil

Veel collega’s kennen Suzanne Jongerius, Huib Hol en Armand Janisse misschien nog niet, want ze zijn ‘ingevlogen’ zoals dat heet. Ingevlogen om ons te helpen met alles wat nodig is voor de opvang van Oekraïense ontheemden. Met hun komst slaakten veel mensen in onze organisatie een zucht van verlichting, want die deden dit werk naast hun eigenlijke werk. Hoog tijd voor een gesprek met de drie ‘verlossers’.

Ze maken onderdeel uit van het projectteam Noodopvang Oekraïne, samen met Raymond Borghardt van OOV, Jeannine Paauw, Jesse van der Dooren, Marco Lakeman, Mariska van den Bos en Raime Serifova. Ook hier zitten trouwens een paar externen bij, want er komt gewoon heel veel kijken bij dit soort crises.

Samenwerking

Met de komst van ‘overall’ projectleider Suzanne kreeg het project de broodnodige sturing. ‘Ik coördineer het project en ben verantwoordelijk voor de bestuurlijke lijn naar boven. Ik zorg ook voor rapportering aan de colleges en raden. Verder komt het projectteam twee keer per week bij elkaar om de stand van zaken en nieuwe ontwikkelingen door te nemen en om de actiepunten te bespreken. Onze samenwerking loopt lekker, we weten elkaar goed te vinden.’

Huisvesting

In juni begon Armand bij HLTsamen als projectleider van het sub-project huisvesting. ‘Ik houd me vooral bezig met de huisvestingskant. Ik ben verantwoordelijk voor alle gemeentelijke opvanglocaties en voor het onderzoeken van nieuwe locaties. Herontwikkelingen horen hier ook bij. Hiervoor werk ik nauw samen met het projectteam en roep ik zo nu en dan de hulp in van team vergunningen, juridische zaken en de bijvoorbeeld de brandweer.’

Servicedesk

Huib is projectleider servicedesk, samen met Marco Lakeman. ‘Vanaf het moment dat er Oekraïense ontheemden in onze gemeenten zijn aangekomen, moet er echt van alles geregeld worden. Van een plaats om te verblijven tot een bsn-registratie, een telefoonabonnement, leefgeld en catering. Ook regelen we afspraken met de huisarts, tandarts en het ziekenhuis en een tolk die meegaat.’

Verhoogde taakstelling

Hoewel de rust lijkt teruggekeerd, is niets minder waar. Het projectteam is druk met de uitdagingen die nog staan te wachten. Suzanne vertelt: ‘De taakstelling is verhoogd, wat betekent dat we op zoek zijn naar 100 extra plekken. Een aantal panden wordt geschikt gemaakt en andere panden en locaties zijn in onderzoek. Maar dat kost tijd die we eigenlijk niet heel erg hebben. De druk vanuit het Rijk en de Veiligheidsregio is hoog.’

Zelfde vijver

Armand beaamt dit: ‘Wat het nog wat lastiger maakt, is de vraag om huisvesting voor statushouders en asielzoekers. Voor alles moeten we uit dezelfde vijver vissen. Daarnaast loopt het contract met een aantal opvanglocaties op een gegeven moment af. Als het niet verlengd kan worden, moeten we voor misschien wel 50 mensen op zoek naar een nieuwe plek.’

Dankbaarheid

Wat krijgen ze mee van de vluchtelingen zelf en hoe vinden ze het om zo betrokken te zijn bij de Oekraïne-opvang? Huib: ‘Ik ben verschillende keren op opvanglocaties geweest. Er is een hoop leed, ook al zijn ze hier veilig. Wat mij is bijgebleven en wat ik ook nu vaak merk, is hun dankbaarheid voor wat wij doen. Dat doet je wel iets en ik ben ook dankbaar dat ik iets kán doen.’

Bijdragen

Armand heeft niet te maken met de mensen zelf, maar denkt er wel over na. ‘Aan de ene kant zitten wij hier, met alles goed voor elkaar. Terwijl ergens anders oorlog is en mensen moeten vluchten. Heel oneerlijk. Het geeft me daarom een goed gevoel dat ik op deze manier mijn steentje kan bijdragen.' Suzanne knikt instemmend, zij is het er helemaal mee eens.